ميزهاي دفاتر اشتراكي داراي انواع مختلفي هستند كه دو نوع از آن‌ها استفاده بيشتري دارند. يكي از اين مدل‌ها به ميز كار اشتراكي معروف است. اين ميزها داراي ابعاد بزرگي بوده و حداقل ۸ نفر در پشت آن‌ها جاي مي‌گيرند. استاندارد چنين ميزهايي عرض مناسبي است كه تمامي افراد پشت ميز بتوانند وسايل خود را به راحتي جاي داده و با كمبود فضا مواجه نشوند. اين ميزها داراي كشو و يا كمد نبوده تا به راحتي بيشتر كاربران در حين نشستن كمك كند.
نوع ديگري از ميزهاي كار اشتراكي كه در چيدمان ميز دفتر كار محبوبيت بسياري دارد، ميزهاي داراي پارتيشن بندي براي هر فرد است. اين ميزها حريم خصوصي بيشتري را براي فرد به وجود مي‌آورند و براي فعاليت‌هايي كه نياز به كار تك نفره و تمركز بالا دارد بسيار مناسب است. البته اين ميزها نسبت به نوع اول ميزهاي اشتراكي فضاي كمتري را در اختيار فرد قرار مي‌دهند. ارتفاع چنين ميزهايي بايد در حدي باشد كه فرد به راحتي بتواند با لوازم خود كه به طور معمول كامپيوتر است، كار كند. اگر ارتفاع از حد معمول بيشتر باشد مي‌تواند به مچ دست و كمر فرد آسيب برساند.
دوشنبه ۱۸ فروردین ۹۹ | ۱۹:۰۲ ۷۵ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است
موكت پرز بلند جايگزيني براي فرش